Dzisiaj test dwóch aparatów! Razem z obiektywem jeden kosztuje 3000zł, a drugi 15 000zł! Po co taki test?

Bez dwóch zdań, nasze telefony nagrywają coraz lepsze wideo, sam używam mojego telefonu jako dodatkową kamerę w swoich filmach (no, w jednym tak zrobiłem) lecz dalej tego typu urządzenie nie sprawdzi się, gdy chcemy nagrać film, który będzie wyglądał naprawdę profesjonalnie – czyli będzie posiadał głębie ostrości – czyli rozmycie drugo i trzecioplanowych elementów. Większa matryca niż ta z telefonu zapewni nam również głębie obrazu, czyli efekt 3D.

Dzięki kupnie kamery mamy również pełną kontrolę nad obrazem – możemy zmieniać przestrzeń barw, kontrolować przysłonę, iso oraz przede wszystkim – zmieniać obiektywy. Z tych i wielu więcej powodów w dalszym ciągu kupujemy aparaty oferujące funkcję nagrywania wideo, nawet gdy nie zajmujemy się tym profesjonalnie.

A jeśli chcemy wejść na rynek filmowy – wciąż musimy sobie odpowiedzieć pytanie – czy musimy kupować najdroższy sprzęt tego typu, by zacząć swoją karierę?

Pytania, które musimy sobie dzisiaj zadać – Czy kamera niskobudżetowa zapewni mi obraz porównywalny z tym, co widzimy w kinach? Czy żeby nagrać swojego kota potrzebuje wydać kwotę, jaką musiałbym wydać na zakup kilku telefonów? Czy dziewczyna, będzie wyglądać piękniej w tym, czy w tym aparacie? Czy mając ten tańszy aparat, wciąż będę akceptowany przez swoich przyjaciół? I najważniejsze – czy jest różnica między tymi dwoma aparatami i jak bardzo jest zauważalna? Co mi da droższy sprzęt, czego mi nie da tańszy sprzęt? Czy wyjściowy materiał wideo nie spali mi komputera, gdy będę chciał go zmontować? Tyle pytań i tak mało odpowiedzi!

Spokojnie, przyszedłem uratować was od wszystkich wątpliwości w waszych głowach – i przywlokłem ze sobą najbardziej popularną kamerę niskobudżetową – Panasonic Lumix G7, i i najbardziej popularną kamerę wyżej budżetową – Sony A7 lll. Nie mam na potwierdzenie tych tez żadnych badań, ale są to bardzo znane modele w swojej cenie.

Oczywiście muszę zaznaczyć, że tak naprawdę to są aparaty, i tworzą również fantastyczne zdjęcia – ale dzisiaj skupimy się tylko na ich funkcjach wideo. w obu przypadkach będziemy testować je z obiektywem portretowym – czyli 85mm. Różnica jest taka, że Sony to aparat pełnoklatkowy, więc mamy tutaj naprawdę obiektyw 85mm – Zeiss Batis, a aparat Panasonica ma mniejszą matrycę – nazywającą się Mikro 4/3. By osiągnąć ekwiwalent 85mm, musimy użyć tutaj obiektywu 42.5mm. Oba te obiektywy mają przysłonę około f/1.8, mówię około – bo ten z panasonica ma f/1.7, ale różnica będzie praktycznie niezauważalna. To co będzie natomiast zauważalne – mniej intensywne rozmycie tła w Panasonicu, wynikające z mniejszej matrycy. Jeśli chcielibyśmy uzyskać tak samo wyglądające rozmycie tła, musielibyśmy przymknąć przysłonę w obiektywie sony do f/3.6. Ale nie chodzi nam tutaj o to, by zrobić testy laboratoryjne, będziemy testować te aparaty, tak jakbyśmy ich naprawdę używali.

Wycisnę z obu aparatów jak najwięcej się da. Chciałbym również rozwiać wątpliwość – dlaczego używam jednego z tańszych obiektywów na panasonicu, i jednego z najdroższych na Sony? Kupując aparat niskobudżetowy, kierujemy się budżetem – czyli nie chcemy wydawać dużo pieniędzy – więc zakładam że kupimy również jeden z tańszych obiektywów. To samo tyczy się drugiego aparatu – gdy kupujemy drogi aparat, kupujemy również dobry obiektyw który wykorzysta potencjał dużego sensora. A poza tym – mam tylko te dwa obiektywy.

Przetestujemy 4K, przetestujemy zwykłe full HD, zwolnienia, auto-fokus i odpowiemy sobie na pytanie – czy warto zapłacić 5 razy więcej za aparat Sony?

Jeśli nie będę ultra dokładny w teście – musicie mi to wybaczyć, bo tak jak mówiłem, chcę wam pokazać jak ja osobiście używam tych aparatów, i używać ustawień które mi się najlepiej sprawdzały.

(dalsza część improwizowana i nie posiada skryptu)